Η σκολίωση του ρινικού διαφράγματος (στραβό διάφραγμα) είναι μια από τις συχνότερες παθήσεις του ανώτερου αναπνευστικού που επιφέρει συνέπειες στην αναπνοή αλλά και τον ύπνο του ασθενούς. Οι κυριότερες επιπτώσεις από το στραβό διάφραγμα είναι η δυσκολία αναπνοής κατά την άσκηση, η χρόνια παραρρινοκολπίτιδα (ιγμορίτιδα) , η ρεγχάζουσα αναπνοή (ροχαλητό) και οι συχνές φαρυγγίτιδες- αμυγδαλίτιδες καθώς ο ασθενής αναπνέει από το στόμα κατά τον ύπνο.

Είναι όμως και αρκετές οι περιπτώσεις που ο ασθενής δεν διαμαρτύρεται καθώς έχει συνηθίσει να ζει και να αναπνέει με το στραβό διάφραγμα και θεωρεί ότι η αναπνοή του είναι σωστή.

Η εξέταση από τον ΩΡΛ ιατρό με χρήση ενδοσκοπικής κάμερας , θα αναδείξει το είδος και την έκταση του σκολιωμένου (στραβού) διαφράγματος. Η διόρθωση (διαφραγματοπλαστική) γίνεται χειρουργικά και είναι η συχνότερη ΩΡΛ επέμβαση, με θεαματική βελτίωση της αναπνοής και της ποιότητας ζωής του ασθενούς.

Ανάλογα με το αν συνυπάρχουν και άλλες ρινικές παθήσεις η διαφραγματοπλαστική μπορεί να συνδυαστεί με:

• Καυτηριασμό (Συρρίκνωση) των κάτω ρινικών κογχών – Υπερτροφία (των) ρινικών κογχών
• Ενδοσκοπική παροχέτευση των ιγμορείων – Παραρρινοκολπίτιδα (Ιγμορίτιδα )
• Ενδοσκοπική αφαίρεση ρινικών πολυπόδων Ρινικοί πολύποδες

Οι ρινικές κόγχες είναι ανατομικά στοιχεία στο εσωτερικό της μύτης τα οποία επικαλύπτονται με βλεννογόνο. Οι ρινικές κόγχες διογκώνονται φυσιολογικά σε ιώσεις , αλλεργίες , αλλαγές στη θερμοκρασία ή από το κλάμα και επανέρχονται μετά την άρση του αιτίου. Αυτός είναι ο λόγος που χρησιμοποιούμε τη φράση «βούλωσε η μύτη μου»

Σε κάποιους ασθενείς όμως αυτή η διόγκωση γίνεται υπερβολική και μόνιμη και ονομάζεται υπερτοφία των κάτω ρινικών κογχών, εμποδίζοντας διαρκώς την αναπνοή. Τα συνηθέστερα αίτια παθολογικής υπερτροφίας είναι οι αλλεργίες, η εργασία σε περιβάλλον με σκόνη ή χημικά, η κατάχρηση αποσυμφορητικών σπρέι, η υπέρταση και η ηλικία. Η θεραπεία αρχικά είναι συντηρητική με ρινικά σπρέι. Εάν όμως η συντηρητική θεραπεία δεν αποδώσει, τότε ενδείκνυται χειρουργική λύση που ονομάζεται στον καυτηριασμό (συρρίκνωση) των κάτω ρινικών κογχών. Η επέμβαση μπορεί να γίνει είτε με ΤΟΠΙΚΗ αναισθησία είτε με ΓΕΝΙΚΗ και γίνεται με τη χρήση υπερήχων, διαθερμίας ή ραδιοσυχνοτήτων. Η εξέταση από τον ΩΡΛ ιατρό θα αναδείξει το μέγεθος του προβλήματος και θα αποφασίσετε από κοινού την καλύτερη δυνατή θεραπεία. Ανάλογα με το αν συνυπάρχουν και άλλες ρινικές παθήσεις ο καυτηριασμός των κάτω ρινικών κογχών μπορεί να συνδυαστεί με

Η παραρρινοκολπίτιδα είναι πάθηση που αφορά τους παραρρίνιους κόλπους , δηλαδή τις κλειστές κοιλότητες που βρίσκονται περιμετρικά της μύτης ( γναθιαίοι κόλποι, μετωπιαίος /σφηνοειδής κόλπος και ηθμοειδείς κυψέλες. Η μορφή της μπορεί να είναι οξεία (έναρξη συμπτωμάτων <10ημερών) ως αποτέλεσμα κάποιας ιογενούς/βακτηριακής λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού είτε χρόνια, όπου τα συμπτώματα παραμένουν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η οξεία παραρρινοκολπίτιδα αντιμετωπίζεται με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Αντίθετα η αντιμετώπιση της χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας είναι χειρουργική και συνίσταται στην ενδοσκοπική παροχέτευση των ιγμορείων. Η εξέταση από τον ΩΡΛ ιατρό με χρήση ενδοσκοπίου αλλά και ο απεικονιστικός έλεγχος θα αναδείξουν το πρόβλημα και θα υποδείξουν την κατάλληλη λύση.

Οι ρινικοί πολύποδες είναι καλοήθης πάθηση της ρινός και αποτελούν «ζελατινώδεις» προεκβολές του βλεννογόνου ,σαν ρόγες από σταφύλι, στο εσωτερικό της ρινός προκαλώντας απόφραξη και δυσχέρεια στην αναπνοή αλλά κυρίως απώλεια της όσφρησης. Η συγκεκριμένη πάθηση συνδέεται συχνά με αλλεργικό υπόβαθρο ή άσθμα και χρειάζεται ολοκληρωμένη διαχείριση για την αποτελεσματική αντιμετώπισή της.

Η θεραπεία των πολυπόδων γίνεται αρχικά με ενδοσκοπική χειρουργική και στη συνέχεια με εφ’ όρου ζωής φαρμακευτική αγωγή (ρινικά σπρέι). Οι ρινικοί πολύποδες έχουν την τάση να υποτροπιάζουν και ενδεχομένως να χρειαστούν περισσότερες από μια επεμβάσεις στο πέρας των ετών. Γι αυτό το λόγο είναι σημαντική ή άψογη συνεργασία ασθενούς –ιατρού αλλά και η ορθή αντιμετώπισή τους ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα υποτροπής.

Η εξέταση της ρινός με τη χρήση ενδοσκοπίου θα αναδείξει τη σοβαρότητα του προβλήματος και θα καθορίσει την καλύτερη δυνατή θεραπεία.

Απόφραξη του ρινοδακρυϊκού πόρου

Η πάθηση αυτή χαρακτηρίζεται από την απόφραξη του πόρου που μεταφέρει τα δάκρυα από τον οφθαλμό στο εσωτερικό της μύτης. Σαν αποτέλεσμα, το μάτι του ασθενούς εμφανίζει αυξημένα δάκρυα και εάν επιμολυνθεί από παθογόνο παράγοντα (βακτήριο) εμφανίζει φλεγμονή με πόνο και ερυθρότητα.

Η δακρυοκυστίτιδα απαιτεί συνεργασία ωτορινολαρυγγολόγου , οφθαλμιάτρου και ακτινολόγου για τη διενέργεια δακρυοσκόπησης. Εάν κριθεί αναγκαία η παροχέτευση του δακρυϊκού ασκού διενεργείται ενδοσκοπικά, στο χειρουργείο και ονομάζεται δακρυοασκορινοστομία ( DCR).

Η πάθηση αυτή χαρακτηρίζεται από την απόφραξη του πόρου που μεταφέρει τα δάκρυα από τον οφθαλμό στο εσωτερικό της μύτης. Σαν αποτέλεσμα, το μάτι του ασθενούς εμφανίζει αυξημένα δάκρυα και εάν επιμολυνθεί από παθογόνο παράγοντα (βακτήριο) εμφανίζει φλεγμονή με πόνο και ερυθρότητα.

Η δακρυοκυστίτιδα απαιτεί συνεργασία ωτορινολαρυγγολόγου , οφθαλμιάτρου και ακτινολόγου για τη διενέργεια δακρυοσκόπησης. Εάν κριθεί αναγκαία η παροχέτευση του δακρυϊκού ασκού διενεργείται ενδοσκοπικά, στο χειρουργείο και ονομάζεται δακρυοασκορινοστομία ( DCR).